Dynamo stelt zich voor

Dynamo is een grote organisatie met meer dan 200 vrijwilligers, iedere vrijwilliger heeft zijn eigen bijzondere verhaal. In de reeks: ‘’Dynamo stelt zich voor’’, zetten wij elke maand een vrijwilliger extra in de spotlight. Deze maand is dat Sofie Seelen. Sofie is niet alleen vrijwilliger bij Dynamo, maar werkt sinds kort ook bij Lummens als facilitair medewerker. Door deze functie heeft ze van haar passie (mensen helpen en inspireren) nu ook haar werk gemaakt.

Vertel eens iets over jezelf?

Mijn naam is Sofie, 25 jaar oud en ik ben transgender. Ik zou mezelf het beste omschrijven als een maatschappelijke duizendpoot. Het is mijn passie om mensen te helpen. Dat uit ik door met van allerlei verschillende dingen bezig te zijn bijvoorbeeld helpen bij het esports centrum, het werk wat ik doe bij de SP en natuurlijk bij NADA.

Daarnaast heb ik ook een passie om gesloten eco systemen te maken. Dit doe ik door hele landschappen te maken in een gesloten systeem. Ik ben nu al een half jaar bezig met een aquarium, waarin ik met bladeren, eikeltjes en boomstammen een levende plek heb gecreëerd. Het resultaat is dat er nu verschillende plant-en gras soorten aan het groeien zijn en er een leefwereld is ontstaan voor de insecten die hierin leven. Ik vind het prachtig om te zien hoe de insecten zich bewust zijn van hun omgeving. Ik ben van mening dat mensen daar nog veel van kunnen leren.

Kun je me wat meer vertellen over jouw achtergrond?

Ik heb een Sinti achtergrond, wat inhoudt dat ik uit een zigeunerfamilie kom. Door deze achtergrond heb ik in mijn jeugd veel vormen van discriminatie meegemaakt. Een voorbeeld hiervan was dat ik op scholen door zowel leerlingen als leerlingen gepest werd. Mensen gingen er door mijn achtergrond al vanuit dat ik wel degene zou zijn die in de criminaliteit terecht zou komen. Het is ook wel eens gebeurt dat er in een winkel iets in mijn tas werd gedaan, waardoor het leek alsof ik wat gestolen had. Dit soort situaties zorgde ervoor dat het stigma wat er rond mijn cultuur hing alleen maar bevestigd werd.

Hoe was het om binnen jouw cultuur uit de kast te komen als transgender?

Binnen mijn omgeving kende ik niemand die transgender was en door het vele verhuizen had ik ook niet de stabiele ondergrond om mezelf te ontdekken. Door de opkomst van sociale media ben ik slachtoffer geworden van grooming, waardoor ik van mijn 12^e tot mijn 18^e in de prostitutie heb gewerkt. Ik kwam er in het begin van deze tijd achter dat ik het fijn vond om de kleding van mijn zusjes te dragen. Toentertijd werd deze behoefte weggezet als het feit dat ik travestiet was. Gezien ik niet beter wist, heb ik dit ook lang gelooft. In mijn hoofd had ik de associatie opgebouwd dat ik alleen vrouwenkleding aan kon doen als ik mijn rol als travestiet aannam. Toen wist ik nog niet dat er zo veel meer mogelijk was.

Hoe ben je hier uiteindelijk uitgekomen?

Op mijn 17^e kwam ik iemand tegen die gay was en mij erop wees dat ik mogelijk transgender kon zijn. Via hem kwam ik in aanraking met een trans stel. In het begin hielp dit stel me vooral met het opmaken en het opzetten van mijn pruik. Het was voor mij een hele grote stap om me zoals een vrouw te voelen. Het voelde super verlossend om nu eindelijk te kunnen zijn wie ik zo graag wilde zijn.

Het keerpunt voor mij was in 2020, toen ik een relatie kreeg met mijn twee partners. In het begin kon ik door COVID-19 wegens veiligheidsredenen niet naar huis gaan. Die afstand heeft mij enorm goed gedaan aangezien ik in Eindhoven een omgeving voor mezelf kon ontwikkelen waarin ik mezelf kon laten groeien.

Hoe ben je bij NADA terecht gekomen?

Eigenlijk ben ik per toeval terecht gekomen bij NADA. Ik kende al een aantal mensen binnen de organisatie die ook actief waren bij andere organisaties zoals Queerhoven en Jong040. Deze mensen hebben me uiteindelijk een keer meegevraagd. Gezien het voor mij heel nieuw aanvoelde (op een positieve manier) en er zoveel mensen waren die ik nog niet kende, heb ik eerst de kat uit de boom gekeken. Echter merkte ik al snel aan mezelf dat ik het heel fijn vond om andermans verhalen te horen.

Ik heb zelf best wel een zwaar leven gehad en vond het zo fijn om mensen te vinden die mijn verhalen begrepen omdat ze zelf soort gelijke ervaringen hebben gehad. Hierdoor vond ik erkenning en konden we elkaar via verschillende perspectieven helpen.

Wat is het gevoel wat je bij NADA krijgt?

Ik krijg een heel warm en open familiegevoel. Iedereen heeft soortgelijke problemen waardoor je je niet meer alleen voelt. Daarnaast staat iedereen ervoor open om jou de aandacht te geven die je vroeger misgelopen hebt.

Daarnaast biedt NADA altijd een helpende hand in de vorm van een knuffel of een gesprek wanneer je dit nodig hebt. We hebben een groep chat waarbij leden waar nodig een appje kunnen sturen voor advies of voor steun.

Wat zijn de leuke activiteiten bij NADA?

De leukste activiteiten vind ik persoonlijk alle spontane meetings die worden gehouden. Dat kunnen dingen zijn die in Eindhoven te doen zijn zoals bijvoorbeeld de lichtjes parade. We spreken dan als groep af om er gezamenlijk naartoe te gaan. Dit is niet alleen heel erg gezellig, maar je kan ook gewoon jezelf zijn zonder angst dat mensen vervelende dingen tegen je zeggen. Mocht dat alsnog gebeuren heb je de veiligheid van de groep die je steunt en voor je op komt. Voor sommige leden van NADA kan het ook lastig zijn om de eerste stap te zetten om alleen naar buiten te gaan. Dit soort activiteiten kunnen daar heel erg bij helpen, omdat je er niet alleen voor staat.

Naast de spontane activiteiten lijkt het me ook heel leuk om eens mee te doen met bijvoorbeeld ballroom of vogue. Dit zijn dingen die ik in de toekomst zeker zou willen proberen.

Hoe heeft NADA een rol gespeeld in je toekomst?

NADA heeft gezorgd dat ik meer erkenning en herkenbaarheid voelde. Sommige problemen waren soms nog lastiger, omdat ik niemand kende die hetzelfde heeft meegemaakt. Bij NADA heb ik die lotgenoten wel kunnen vinden.

Daarnaast heb ik via NADA veel connecties kunnen opbouwen met andere initiatieven, waardoor we met elkaar verder kunnen bouwen aan een toekomst voor de LGBTQIA+ community.

Wat zou je iemand adviseren die het spannend vindt om zich aan te sluiten bij NADA?

Als je het spannend vindt zou ik diegene aanraden om in hele kleine stapjes te werken. Begin gewoon eens met naar het gebouw van Dynamo toe te komen en te kijken hoe je je daarbij voelt. Op die manier ben je meteen een stuk bekender met de omgeving, waardoor de eerste stap makkelijker wordt.

Ten slotte mag je natuurlijk altijd je spanningen uiten bij de begeleiders van NADA. Die zullen je helpen met ideeën om je meer op je gemak te voelen. Het is bijvoorbeeld mogelijk dat de begeleiders je helpen met een introductie aan de groep of dat je eerder komt om alvast kennis te maken met de begeleiders.