Interview met Michael Chang

Michael Chang: “Als je de techniek begrijpt, dan hoef je geen moves te leren.”

Vloeien als water, als een poppetje aan touwtjes hangen of bewegen als een robot? Dit zijn
allemaal kenmerken van popping. Eind jaren 70 verlegde Boogaloo Sam de grenzen toen hij
voor het eerst funk en streetdance mixte in San Francisco, Californië. Met het snel aan- en
ontspannen van je spieren creëert je lichaam een ‘shock’ en ‘pop’ effect. Gelukkig hoef je niet helemaal naar Californië om deze dans te leren, want Michael Chang geeft elke week popping lessen in Dynamo. Michael vertelt over de popping scene in Nederland en het verleden, heden en toekomst hiervan.   

Michael’s trials en errors met dans

Michael is 28 jaar en komt al ruim 10 jaar bij Dynamo. Op zijn 17de is hij begonnen als leerling en op zijn 25ste gaf hij al les. Buiten zijn danslessen volgt Michael de studie International Business op Hogeschool Rotterdam. Ook al geeft hij nu popping lessen, zijn danscarrière is begonnen bij streetdance. “Toen ik begon met dansen was dat streetdance. Ik denk dat ik een jaar of 15 of 16 was. Ik heb het niet heel lang volgehouden omdat ik het wack vond. Je moet het zien alsof je een Chinees restaurant hebt in Nederland, die is niet hetzelfde als een restaurant in China. Het Chinees restaurant in Nederland is gemaakt voor de Nederlanders. Zelfde zo met streetdance, waar je veel stijlen door elkaar doet, maar niet echt origineel is. Het is commercieel ingesteld voor het publiek die weinig van dansen af weet.”

Michael stopt met de streetdance lessen, maar zijn ambitie voor dans is nog groot. Michael en zijn vrienden komen in 2012 een advertentie op YouTube tegen van Dynamo. “We zagen de advertentie op YouTube en zagen dat Nederlands kampioen popping les ging geven. Daar gingen we met z’n alle naartoe. En de rest is geschiedenis.”

Met de lessen van Michael focust hij zich voornamelijk op de techniek van de dans, en niet zo zeer de moves. “Als je de techniek begrijpt, dan hoef je geen moves te leren en kan je je eigen moves bedenken. Dat is mijn uitgangspunt als docent. Daarom ben ik ook blij dat ik bij Dynamo zit. Ik heb hier de juiste mensen leren kennen en heb mijn netwerk kunnen verrijken.” Via zijn netwerk via Dynamo heeft hij een nieuwe wereld ontdekt; popping. Hij krijgt meer kennis over de scene en gaat naar dance battles. Niet lang na zijn kennismaking met popping staat hij voor de dansklas als docent.

“Bij mijn lessen moet je echt denken”

“Mijn insteek bij docentschap is dat je echt iets leert. Het gaat er mij om dat mijn studenten creatief leren denken en anders over dans gaan nadenken. Heel veel mensen denken ‘ik ga een les volgen, leuk’ maar dan zijn ze er en denken ze ‘kut, man’, omdat ze moeten gaan nadenken” vertelt Michael lachend. “Zo push ik mijn leerlingen wel om creatief na te denken. In mijn persoonlijke opinie, vind ik het leuker als ik iets creeër, ik ook echt iets zelf heb gedaan, in plaats van iemand anders het te kopiëren. Het is zoveel leuker als je het allemaal zelf doet.” Michael ziet vaak de fronsende gezichten van zijn studenten als ze iets nieuws leren, maar na een tijdje zijn het blije gezichten die niet kunnen wachten om hun inspiratie om te zetten in dans.

Popping, de stervende dans?

Volgens Michael is popping minder populair aan het raken. Een van de hoofdoorzaken is de jeugd, die de mooie kant van de dansstijl zien maar niet weet wat de origines zijn. “Wat daarnaast ook telt is dat vele dansers in de scene zijn zzp’ers. Vaak zijn ze met zichzelf bezig en geven ze amper danslessen. Als ze dat wel doen, is het voor een commercieel doeleinde en niet uit liefde voor de dans.” De afname in populariteit is volgens Michael voornamelijk te zien bij battles. “Vroeger had je bij battles 20 tot 30 deelnemers, nu maximaal 10. Het is jammer om te zien dat de dans stervende is. Hopelijk houd ik het nog wat levendig met mijn lessen.”

Tekst: Sara Arslan Beeld: Selina Nazari